Salvation- يو ځال نجات د همېشه د پاره نجات؟
Salvation- يو ځال نجات د همېشه د پاره نجات؟
١٦ خُدائے دَ دے دُنيا سره داسے مينه وکړله چه خپل يکى يو زوئے ئے هم ورکړو چه هر هغه څوک چه په زوى ئے ايمان راؤړى هغه هلاک نۀ شى خو دَ تل عُمرى ژوندُون بيا مُومى. ١٧ خُدائے خپل زوئے دُنيا ته دَ دُنيا دَ مُجرم کولو دَ پاره نۀ دے راليږلے بلکه دَ دے دَ پاره چه دَ هغۀ په وسيله دُنيا خلاصُون بيا مُومى. ١٨ څوک چه په هغۀ ايمان راؤړى هغه به مُجرم هم نۀ شى خو چا چه پرے ايمان نۀ دے راوړے هغه خو دَ مخکښے نه مُجرم شوے دے ځکه چه دَ خُدائے دَ يکى يو زوى نه مُنکر دے. ١٩ اَؤ دَ مُجرم کيدلو سبب دا دے چه دُنيا ته نُور راغلے دے خو خلق دَ نُور په ځائے په تيارۀ ځکه خوشحاله وُو چه دَ هغوئ کارُونه بد وُو. ٢٠ بدکاره سړے هميشه دَ نُور سره کينه لرى اَؤ ځان ترے ساتى هسے نۀ چه دَ دوئ کارُونه څرګند شى. ٢١ هر څوک چه نيک کارُونه کوى هغه نُور ته راځى ځکه چه کارُونه ئے په نُور کښے څرګند شى چه هغه دَ خُدائے په رضا کړى شوى دى.“ ٣٥ پلار دَ زوئى سره مينه کوى اَؤ هغۀ ته ئے ټول اِختيار ورکړے دے. ٣٦ څوک چه په زوئے ايمان راؤړى نو هغه دَ تل ژوندُون لرى،خو څوک چه دَ زوئے نافرمانى وکړى هغه به دا ژوندُون ونۀ وينى ليکن دَ خُدائے غضب په هغۀ دے.“
يوحنا 3
۱۶زیرا خدا به دنیا آنقدر محبت داشت که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب زندگی ابدی شود. ۱۷زیرا خدا پسر خود را به دنیا نفرستاد که از دنیا بازخواست کند بلکه تا آن را نجات بخشد. ۱۸هر کس به او ایمان بیآورد از او بازخواست نمی شود اما کسی که به او ایمان نیاورد زیر حکم باقی می ماند، زیرا به اسم پسر یگانۀ خدا ایمان نیاورده است. ۱۹حکم بازخواست این است که نور به دنیا آمد ولی مردم به علت اعمال شرارت آمیز خود تاریکی را از نور بهتر دانستند، ۲۰زیرا کسی که مرتکب کارهای بد می شود از نور نفرت دارد و از آن دوری می جوید مبادا اعمالش مورد ملالت واقع شود. ۲۱اما شخص نیکوکار به سوی نور می آید تا روشن شود که اعمالش در خداترسی انجام شده است.» ۳۵پدر به پسر محبت دارد و همه چیز را به او سپرده است. ۳۶آن کسی که به پسر ایمان بیاورد زندگی ابدی دارد اما کسی که از پسر اطاعت نکند زندگی را نخواهد دید، بلکه همیشه مورد غضب خدا می باشد. يوحنا 3
۱اما چه کسی این حقیقت را باور می کند؟ به چه کسی خداوند این حقیقت را آشکار ساخته است. ۲خداوند مقدر کرده بود که بنده اش مانند نهالی در زمین خشک بروید و ریشه بدواند. او از جمال و زیبائی بهره ای نداشت که توجه ما را بخود جلب کند و مشتاق او باشیم. ۳پیش مردم خوار بود و او را رد کردند، اما او همۀ رنج و درد را متحمل شد. هیچ کسی نمی خواست به روی او نگاه کند. همه او را حقیر می شمردند و ارزشی برایش قایل نبودند. ۴او غمهای ما را به جان خود گرفت و دردهای ما را بر دوش خود حمل کرد. ولی ما فکر می کردیم درد و رنج او جزائی است که از جانب خدا بر او نازل شده است. ۵او در حقیقت بخاطر گناه و خطای ما زده و زخمی شد. او جزا دید تا ما سلامتی داشته باشیم و از زخمهائی او ما شفا یافتیم. ۶ما همه مثل گوسفندانِ سرگردان، گمراه شده و به راه خود روان بودیم، اما خداوند گناه همۀ ما را بگردن او نهاد. ۷بر او ظلم شد، اما با فروتنی تحمل کرد و از زبانش حرف شکایت شنیده نشد. مثل بره ای او را به کشتارگاه بردند. او مانند گوسفندی که پیش پشم چین خاموش می ایستد، دهان خود را باز نکرد. ۸او دستگیر، زندانی و محکوم به مرگ شد. او را بخاطر گناهان مردم کشتند و وقتیکه کشته شد، هیچ کسی اعتنائی نکرد. ۹او را با گناهکاران به خاک سپردند و با ثروتمندان دفن شد، هر چند او به کسی ظلم نکرده و هیچ حرف دروغ از زبانش شنیده نشده بود. ۱۰اما خواستِ خداوند بود که او درد و رنج بکشد و قربانی گردد تا گناهان دیگران بخشیده شود. به این ترتیب، صاحب فرزندان زیاد شده عمر طولانی می یابد و بوسیلۀ او مرام خداوند حاصل می گردد. ۱۱وقتی ببیند رنج و عذابی که کشیده است چه ثمری بارآورده است، خوشنود و راضی می شود. بندۀ عادل من گناهان بسیاری را به گردن می گیرد و من بخاطر او آن ها را می بخشم. ۱۲بنابران، من او را به مقام افتخار نایل می کنم و با اشخاص بزرگ همنشینش می سازم، زیرا او جان خود را فدا کرد، در جملۀ گناهکاران بشمار رفت، گناه مردم را به گردن گرفت و شفاعت خواه خطاکاران شد.
کتاب اشعیای نبی 53
۲۲پدر بر هیچ کس داوری نمی کند، او تمام داوری را به پسر سپرده است، ۲۳تا آنکه همه، همانطور که پدر را احترام می کنند، پسر را نیز احترام نمایند. کسی که به پسر بی حرمتی کند، به پدر که او را فرستاده است بی حرمتی کرده است. انجیل
یوحنا 5
رُوميانو 5 دَ صادِق کولو اَنجام ١ نو اوس چه مُونږ دَ ايمان په وسيله صادِق کړے شوُو نو دَ مالِک عيسىٰ مسيح په وسيله دَ خُدائے سره صُلح لرُو. ٢ دَ چا په وسيله چه مُونږ دَ خُدائے په فضل کښے ځائے مُوندلے دے اَؤ چرته چه مُونږ اَؤ هم ولاړ يُو،اَؤ خُدائے دَ لوئى په اُميد فخر کوُو چه دا به زمُونږ هم وى! ٣ سربارى پرے دا مُونږ په خپلو موجُوده تکليفُونو هم فخر کوُو ځکه چه مُونږ ته دا معلُومه ده چه تکليفُونه په سړى کښے دَ زغم طاقت پيدا کوى. ٤ اَؤ زغم دَ دے خبرے ثبوت راؤړى چه مُونږ په آزميښت کښے کامياب شوُو اَؤ هم دغه وجه ده چه مۇنږ ٱمید لرۇ ٥ آؤ دا ٱمید تشه خوښ فهمی نه ده ځکه چه دَ رُوحُ القُدس په وسيله چه مُونږ له راکړے شو،زمُونږ زړُونه دَ خُدائے دَ مينے نه ډک کړے شول. ٦ ځکه چه په کُوم وخت چه مُونږ لا بے وسه وُو نو مسيح دَ بے دينو دَ پاره مړ شو. ٧ دَ يو صادِق دَ پاره به په مُشکله څوک مړ شى. کيدے شى چه دَ يو ښۀ سړى دَ پاره څوک ځان مرګ ته حواله کړى. ٨ خو خُدائے خپله مينه مُونږ ته داسے ښکاره کړه،کله چه مُونږ لا ګُناه ګار وُو نو مسيح زمُونږ دَ پاره مړ شو! ٩ اَؤ اوس چه مُونږ دَ مسيح دَ مرګ په وسيله صادِق کړے شوُو نو بے شکه چه مُونږ به دَ هغۀ په وسيله دَ خُدائے دَ غضب نه هم بچ شُو. ١٠ ځکه چه سره دَ دے چه مُونږ دَ خُدائے دُښمنان وُو نو مونږ دَ هغۀ دَ زوئے دَ مرګ په وسيله ورسره پُخلا شوُو اؤ دَ دِے نه زيات دَ هغۀ دَ زوئے دَ ژوند په وسيله به بچ شُو! ١١ خو يواځے دا نه،بلکه مُونږ دَ خپل مالِک عيسىٰ په وسيله په خُدائے کښے خوشحالى کوُو ځکه چه دَ هغۀ په وسيله ورسره پُخلا شوى يُو. آدم اَؤ مسيح ١٢ دَ يو سړى په وسيله ګُناه دُنيا ته راغله اَؤ دَ ګُناه په وسيله مرګ. اَؤ دغه شان مرګ په ټول اِنسانى نسل قبضه وکړله تر دے چه ټولو بنى آدمو ګُناه وکړله. ١٣ ګُناه دَ شريعت نه وړاندے دُنيا ته راغلے وه سره دَ دے چه دَ شريعت په غير موجُودګئ کښے دَ ګُناه حساب نۀ وُو. ١٤ خو دَ آدم نه تر مُوسىٰ پورے مرګ په هغوئ هم قابض وُو چه دَ آدم په شان داسے ګُناه ئے نۀ وه کړے چه دَ خُدائے حُکم ئے مات کړو. آدم دَ هغه سړى په مِثال دے چه راتلُونکے وُو. ١٥ خو دَ خُدائے فضل دَ آدم دَ ګُناهُونو په مُقابله کښے بے اندازے وُو ځکه چه که دَ يو سړى ګُناه په دومره ډيرو خلقو باندے مرګ نازلوو نو دَ خُدائے فضل اَؤ دَ هغۀ بخښنه چه دَ يو سړى،يعنے عيسىٰ مسيح په وسيله شوے ده،په ډيرو خلقو خامخا په اِفراط سره نازل شو. ١٦ اَؤ بيا دا چه دَ خُدائے فضل دَ يو سړى دَ ګُناه سره تلل نۀ دى په کار ځکه چه دَ يو سړى په ګُناه دَ مرګ فتوىٰ کيږى،خو دَ خُدائے بخښنه دا ده چه هغه په خپل فضل دَ ډيرو ګُناهُونو نه دَ آزاديدو فيصله کوى. ١٧ که چرے دَ يو سړى په ګُناه دَ مرګ بادشاهى شوه نو دَ خُدائے فضل به دَ دے په مُقابله کښے ډير زيات وى اَؤ دَ هغۀ دَ صداقت بخښنه به ژوندُون وى،دَ هغه يو سړى په وسيله بادشاهى کوى چه عيسىٰ مسيح دے. ١٨ نو بيا دا چه دَ يو سړى دَ ګُناه په وجه ټول خلق مُجرمان شول نو دَ يو سړى دَ صداقت په وجه به ټولو خلقو له خلاصُون اَؤ ژوندُون ورکړى. ١٩ ځکه چه دَ يو سړى په نافرمانئ ډير ګُناه ګار شول نو هم دغه شان دَ يو سړى په فرمانبردارئ به ډير صادِق کړے شى. ٢٠ نو ځکه شريعت راغے چه ګُناه زياته شى. خو چرته چه ګُناه زياته شوه هلته فضل هم ډير زيات شو. ٢١ ځکه څنګه چه ګُناه دَ مرګ په وسيله خپله بادشاهى قائمه کړه،دغه شان دَ خُدائے فضل هم دَ صداقت په وسيله خپله بادشاهى کوى چه دَ تل ژوندُون ته مُونږ دَ مالِک عيسىٰ مسيح په وسيله بيائى.
نتایج نجات ۵ ۱بنابراین چون از راه ایمان در حضور خدا عادل شمرده شده ایم، نزد خدا سلامتی داریم که به وسیلۀ خداوند ما عیسی مسیح برقرار گردیده. ۲به وسیلۀ ایمان به مسیح، ما وارد فیض خدا شده ایم ـ فیضی که در آن پایداریم و نه تنها به امید شراکتی که در جلال خدا داریم خوشی می کنیم، ۳بلکه در زحمات خود نیز شادمان هستیم. زیرا می دانیم که زحمت، بردباری را ایجاد می کند ۴و بردباری موجب می شود که مورد قبول خدا شویم و این امر امید را می آفریند. ۵این امید هیچ وقت ما را مأیوس نمی سازد، زیرا محبت خدا به وسیلۀ روح القدس که به ما عطا شد، قلب های ما را فراگرفته است. ۶زیرا در آن هنگام که ما هنوز درمانده بودیم، مسیح در زمانی که خدا معین کرده بود در راه اشخاصِ دور از خدا جان سپرد. ۷کمتر می توان کسی را یافت که حاضر باشد حتی برای یک شخص عادل از جان خود بگذرد، اگرچه ممکن است گاهی کسی به خاطر یک شخص خیرخواه جرأت قبول مرگ را داشته باشد. ۸اما خدا محبت خود را نسبت به ما کاملاً ثابت کرده است. زیرا در آن هنگام که ما هنوز گنهکار بودیم، مسیح به خاطر ما مُرد. ۹ما که با ریختن خون او عادل شمرده شدیم چقدر بیشتر به وسیلۀ خود او از غضب خدا نجات می یابیم! ۱۰وقتی ما با خدا دشمن بودیم او با مرگ پسر خویش دشمنی ما را به دوستی تبدیل کرد، پس حالا که دوست او هستیم، چقدر بیشتر زندگی مسیح باعث نجات ما خواهد شد! ۱۱نه تنها این بلکه ما به وسیلۀ خداوند ما عیسی مسیح که ما را دوستان خدا گردانیده در خدا خوشی می کنیم. آدم و مسیح ۱۲گناه به وسیلۀ یک انسان به جهان وارد شد و این گناه مرگ را به همراه آورد. در نتیجه، چون همه گناه کردند مرگ همه را در بر گرفت. ۱۳قبل از شریعت گناه در جهان وجود داشت؛ اما چون شریعتی در بین نبود گناه به حساب آدمیان گذاشته نمی شد. ۱۴با وجود این باز هم مرگ بر آنانی که از زمان «آدم» تا زمان موسی زندگی می کردند حاکم بود ـ حتی بر آنانی که مانند «آدم»، از فرمان خدا سرپیچی نکرده بودند. آدم نمونۀ آن کسی است، که قرار بود بیاید. ۱۵اما این دو، مثل هم نیستند، زیرا بخشش خدا با گناهی که به وسیلۀ آدم به جهان وارد شد قابل مقایسه نیست. درست است که بسیاری به خاطر گناه یکنفر مردند. اما چقدر بیشتر فیض خدا و بخششی که از فیض آدم ثانی، یعنی عیسی مسیح سرچشمه گرفته، به فراوانی در دسترس بسیاری گذاشته شده است. ۱۶همچنین نمی توان آن بخشش خدا را با نتایج گناه یک نفر یعنی «آدم» مقایسه کرد، زیرا در نتیجۀ آن نافرمانی، انسان محکوم شناخته شد، حال آنکه بخشش خدا پس از آن همه خطایا موجب برائت انسان گردید. ۱۷به سبب نافرمانی آن یک نفر و به خاطر او مرگ بر سرنوشت بشر حاکم شد، اما چقدر نتیجۀ آنچه آن انسان دیگر یعنی عیسی مسیح انجام داد بزرگتر است! ـ همۀ کسانی که فیض فراوان خدا و عطیه رایگان عدالت او را دریافت کردند، به وسیلۀ مسیح در زندگی حکومت خواهند نمود. ۱۸پس همان طور که یک گناه موجب محکومیت همۀ آدمیان شد، عمل یک شخص عادل نیز، باعث تبرئه و زندگی همه می باشد ۱۹و چنانکه بسیاری در نتیجۀ سرپیچی یک نفر، گناهکار گشتند، به همان طریق بسیاری هم در نتیجۀ اطاعت یک نفر، عادل شمرده می شوند. ۲۰شریعت آمد تا گناهان را افزایش دهد، اما جایی که گناه افزایش یافت، فیض خدا به مراتب بیشتر گردید. ۲۱پس همان طور که گناه به وسیلۀ مرگ، انسان را تحت فرمان خود در آورد، فیض خدا نیز به وسیلۀ عدالت فرمانروائی می کند و ما را به وسیلۀ خداوند ما عیسی مسیح به زندگی ابدی هدایت می کند. رسالۀ پولُس رسول به رومیان 5
سوال: يو ځال نجات د همېشه د پاره نجات؟
جواب: يو ځل چې يو کس ته نجات ملاو شى نو دا همېشه د پاره دې څه؟ کله چې څوک مسيح ته د دې پاره راشى چې هغه خپل نجات ورکوونکى ومنى، نو هغه د خدائ سره د داسې تعلق د پاره راوستلې شى چې هغۀ له دا ذمه وارى ورکولې شى چې نجات د همېشه د پاره دې. ډېر اياتونه د دې حقيقت بيان کوى (د روميانو په نوم خط ٨: ٣٠ وائى، ” اَؤ هم دا دَ مخکښې نه مُقرر کړى شوى هم وُو اَؤ هغه څوک چه هغۀ رابللى دى،هغه ئې صادِقان کړى هم دى،اَؤ هغه څوک چه دَۀ صادِقان کړى دى،هغوئ ته ئې خپل جلال هم وربخښلې دې. “. دا ايات مونږ ته وائى چې د کوم وخت خدائ پاک مونږ خوښ کړى، نو دا داسې دې چې مونږ په اسمان کښې د هغۀ په حضور کښې جلال موندلې دې. داسې هيڅ هم نشته چې هغه يو ايماندار يوه ورځ د جلال موندلو نه ايسار کړى ځکه چې خدائ پاک په آسمان کښې د دې بندوبست کړې دې. کله چې يو ځل يو کس صحيح کړې شى نو هغۀ له د نجات ذمه وارى ورکولې شى. هغه داسې محفوظ دې لکه چې هغۀ له د مخکښې نه جلال ورکړې شوې وى.
پولوس په روم کښې د دوو نازکو سوالونو تپوس کوى ٨: ٣٣-٣٤ ”څوک به هغه کس له سزا ورکړى چې څوک خدائ پاک خوښوى؟ دا صرف خدائ پاک دې چې صحيح کښې وى. د هغۀ په شان بې عزتې د چا شوې ده؟ عسى مسيح، چې د هغې نه زيات مړى وى، چې هغه بيا ژوندې شوې وى، چې هغه د خدائ پاک ښى لاس ته ناست وى او زمونږ د پاره دعا غواړى. د خدائ پاک خوښ کړى شوى کس خلاف به سزا څوک راوړى؟ هيڅ څوک هم نه ځکه چې دا زمونږ مسيح وکالت دې. مونږ څوک رد کړى؟ هيڅ څوک هم نه، ځکه چې مسيح هغه څوک دې چې زمونږ د پاره مړ شو، نو هغه به رد کولې شى. مونږ وکالت د او انصاف دواړه په خپل نجات ورکوونکى کښې لرو.
ايمانداران بيا پېدا شوى دى کله چې هغوى ايمان ولرى (يوحنا ٣: ٣؛ تيطوس په نوم خط ٣: ٥). د يو عيسائى د پاره چې د هغۀ په نجات لاړ شى، نو هغه به نوې پېدا شوې مخلوق نۀ وى. مقدس کتاب داسې هيڅ ثبوت نۀ ورکوى چې نوې پېدائښت څوک د چا نه اخستې شى. روح القدوس په ټولو ايماندارانو کښې اوسېږى. (يوحنا ١٤: ١٧؛ د روميانو په نوم خط ٨: ٩) او هغه د مسيح مقدس جسم ته د هغوى بپتسمه کوى. (د کورنتيانو په نوم خط ١٢: ١٣). د يو ايماندار د پاره چې د هغۀ نه به نجات واخستلې شى، نو د هغې مطلب دا دې چې هغه به د مسيح به بدن کښې نور نۀ اوسېږى او د هغه نه به بيل کړې شى.
يوحنا ٣: ١٥ دا بيان کوى چې څوک په مسيح يقين لرى نو هغۀ ته به ابدى ژوند ملاو شى. کۀ تۀ مسيح کښې ايمان لرل نو نن ته د همېشه ژوند لرې. کۀ سبا ستا نه لاړ شى نو دا د همېشه ژوند نۀ وو، نو په مقدس کتاب کښې د ابدى ژوند وعده به يوه غلطى وى. په اخره کښې د ټولو نه غټه خبره دا ده ځکه چې مقدس کتاب په خپله وائى ” ٣٨ ځکه چه زما دا باور دې چه دَ خُدائې دَ مينې نه چه مُونږ ئې په خپل مالِک عيسىٰ مسيح کښې لرو،نۀ مرګ اَؤ نۀ ژوندُون،نۀ فرښتې،نۀ نور آسمانى حاکمان،نۀ قُوتُونه، ٣٩ نۀ اوسنى اَؤ نۀ راتلُونکى څيزُونه،نۀ پاسنئ دُنيا اَؤ نۀ لاندينئ دُنيا اَؤ نۀ په څۀ مخلُوقات کښې داسې هيڅ څيز نِشته چه مُونږ جُدا کولې شى.“ (د روميانو په نوم خط ٨: ٣٨-٣٩) دا ياد ساته چې کوم خدائ پاک تۀ بچ کړې نو هغه خدائ پاک به تا ساتى هم. کله چې مونږ ته يو ځل نجات ملاو شى نو دا نجات د همېشه د پاره دې. زمونږ نجات اکثر له يو ابدى څيز دې
تۀ چې دلته څۀ لوستلى د هغې په وجه تا د عيسٰى مسيح په باره کښې څۀ فېصله کړې ده څه؟
***
د افسيانو په نُوم خط ٢: ٨-٩
ځکه که ستا په خُله يې دا اِقرار وى چه عيسىٰ مالِک دې اؤ په زړۀ کښې دِ دا ايمان وى چه خُدائ پاک هغه دَ مړو نه راپاڅولو نو تۀ به خلاصُون بيا مُومې.
د روميانو په نُوم خط ١٠: ١٩
خو خُدائ پاک خپله مينه مُونږ ته داسې ښکاره کړه،کله چه مُونږ لا ګُناه ګار وُو نو مسيح زمُونږ دَ پاره مړ ش
د روميانو په نُوم خط ٥: ٨
ځکه چه دَ ګُناه بدل مرګ دې خو دَ خُدائ پاک بخښنه زمُونږ په مالِک عيسىٰ مسيح کښې دَ تل ژوندُون دې.
د روميانو په نُوم خط ٦: ٢٣
زمُونږ دَ مالِک عيسىٰ مسيح اؤ دَ خُدائ پاک پلار دِ ثناء وى،چه دَ عيسىٰ مسيح دَ مړو نه دَ بيا ژوندى کولو په سبب يې په خپل لوئ رحمت سره مُونږ دَ ژوندى اُميد دَ پاره بيا پيدا کړُو.
د پطروس په نُوم اول خط ١: ٣
خُدائ دَ دې دُنيا سره داسې مينه وکړله چه خپل يکى يو زوئ يې هم ورکړو چه هر هغه څوک چه په زوئ يې ايمان راؤړى هغه هلاک نۀ شى خو دَ تل عُمرى ژوندُون بيا مُومى.
يوحنا ٣: ١٦
اشعيا 53
1 كیست كه خبر ما را تصدیق نموده وكیست كه ساعد خداوند بر او منكشف شده باشد؟
2 زیرا به حضور وی مثل نهال و مانند ریشه در زمین خشك خواهد رویید. او را نه صورتی و نه جمالی میباشد. و چون او را مینگریم منظری ندارد كه مشتاق او باشیم.
3 خوار و نزد مردمان مردود و صاحب غمها و رنج دیده و مثل كسی كه رویها را از او بپوشانند و خوار شده كه او را به حساب نیاوردیم.
4 لكن او غمهای ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود. و ما او را از جانب خدا زحمت كشیده و مضروب و مبتلا گمان بردیم.
5 و حال آنكه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما كوفته گردید. و تأدیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخمهای او ما شفا یافتیم.
6 جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هریكی از ما به راه خود برگشته بود و خداوند گناه جمیع ما را بروی نهاد.
7 او مظلوم شد امّا تواضع نموده، دهان خود را نگشود. مثل برهای كه برای ذبح میبرند و مانند گوسفندی كه نزد پشم برندهاش بیزبان است همچنان دهان خود را نگشود.
8 از ظلم و از داوری گرفته شد. و از طبقه او كه تفكّر نمود كه او از زمین زندگان منقطع شد و به جهت گناه قوم من مضروب گردید؟
9 و قبر او را با شریران تعیین نمودند و بعد از مردنش با دولتمندان. هرچندهیچ ظلم نكرد و در دهان وی حیلهای نبود.
10 امّا خداوند را پسند آمد كه او را مضروب نموده، به دردها مبتلا سازد. چون جان او را قربانی گناه ساخت، آنگاه ذریت خود را خواهد دید و عمر او دراز خواهد شد و مسرّت خداوند در دست او میسّر خواهد بود.
11 ثمره مشقّت جان خویش را خواهد دید و سیر خواهد شد. و بنده عادل من به معرفت خود بسیاری را عادل خواهد گردانید زیرا كه او گناهان ایشان را بر خویشتن حمل خواهد نمود.
12 بنابراین او را در میان بزرگان نصیب خواهم داد و غنیمت را با زورآوران تقسیم خواهد نمود، به جهت اینكه جان خود را به مرگ ریخت و از خطاكاران محسوب شد و گناهان بسیاری را بر خود گرفت و برای خطاكاران شفاعت نمود.
Bahira Omar/بهيرة عمر
۱۶خُدائے دَ دے دُنيا سره داسے مينه وکړله چه خپل يکى يو زوئے ئے هم ورکړو چه هر هغه څوک چه په زوى ئے ايمان راؤړى هغه هلاک نۀ شى خو دَ تل عُمرى ژوندُون بيا مُومى. ۱۷خُدائے خپل زوئے دُنيا ته دَ دُنيا دَ مُجرم کولو دَ پاره نۀ دے راليږلے بلکه دَ دے دَ پاره چه دَ هغۀ په وسيله دُنيا خلاصُون بيا مُومى.
۱۸څوک چه په هغۀ ايمان راؤړى هغه به مُجرم هم نۀ شى خو چا چه پرے ايمان نۀ دے راوړے هغه خو دَ مخکښے نه مُجرم شوے دے ځکه چه دَ خُدائے دَ يکى يو زوى نه مُنکر دے. ۱۹اَؤ دَ مُجرم کيدلو سبب دا دے چه دُنيا ته نُور راغلے دے خو خلق دَ نُور په ځائے په تيارۀ ځکه خوشحاله وُو چه دَ هغوئ کارُونه بد وُو. ۲۰بدکاره سړے هميشه دَ نُور سره کينه لرى اَؤ ځان ترے ساتى هسے نۀ چه دَ دوئ کارُونه څرګند شى. ۲۱هر څوک چه نيک کارُونه کوى هغه نُور ته راځى ځکه چه کارُونه ئے په نُور کښے څرګند شى چه هغه دَ خُدائے په رضا کړى شوى دى.“
۳۵پلار دَ زوئى سره مينه کوى اَؤ هغۀ ته ئے ټول اِختيار ورکړے دے. ۳۶څوک چه په زوئے ايمان راؤړى نو هغه دَ تل ژوندُون لرى، خو څوک چه دَ زوئے نافرمانى وکړى هغه به دا ژوندُون ونۀ وينى ليکن دَ خُدائے غضب په هغۀ دے.“
۲۲بيا دا چه پلار دَ يو کس هم عدالت نۀ کوى بلکه دا اِختيار ئے هم زوئے ته سپارلے دے. ۲۳اَؤ دا دَ هغۀ مرضى ده چه ټول دِ دَ زوئے هم په هغه شان عزت کوى لکه چه دَ پلار ئے کوى. څوک چه دَ زوئے عزت نۀ کوى هغه دَ پلار عزت نۀ کوى چه هغه ئے را استولے دے.
کلام جُسه شو
۱په ازل کښے کلام وو اَؤ کلام دَ خُدائے څخه وو اَؤ کلام خُدائے وو، ۲دغه په ازل کښے دَ خُدائے څخه وو. ۳اَؤ دَ هغۀ په وسيله ټول څيزُونه په وجُود کښے راغلل. څۀ چه په وجُود کښے راغلل، يو څيز هم بغير دَ هغۀ نه په وجُود کښے رانۀ غے. ۴په هغۀ کښے ژوندون وو اَؤ هم دغه ژوندُون دَ بنى آدمو نُور وو. ۵اَؤ نُور په تيارۀ کښے ځليږى اَؤ تيارۀ پرے هيڅ کله هم غالبه نۀ شوه.۱۴نو کلام جُسه شو اَؤ هغه زمُونږ سره اوسيدو اَؤ مُونږ دَ هغۀ لوئى وليده، داسے لوئى لکه چه دَ پلار دَ يو زوئے چه په فضل اَؤ حقيقت معمُور وى.
خُدائے دَ خپل زوئے په وسيله خبرے کړے دى
۱په تيره زمانه کښے خُدائے زمُونږ دَ پلارانو نيکُونو سره ډير ځله په مُختلفو طريقو سره دَ نبيانو په معرفت خبرے وکړلے. ۲خو په دے آخره زمانه کښے ئے مُونږ سره دَ خپل زوى په معرفت کلام وکړو چه هغه ئے دَ ټولو څيزُونو وارِث وګرزولو اَؤ دَ هغۀ په وسيله ئے هم ټول کائنات پيدا کړل. ۳چه هغه دَ خُدائے دَ جلال مظهر اَؤ دَ هغۀ دَ ذات عکس دے اَؤ ټول څيزُونه دَ خپل قُدرت په کلام سمبالوى. هغۀ ګُناهُونه پاک کړل اَؤ په آسمان کښے دَ قادرِ مُطلق خُدائے په ښى لاس کښيناستو.۵هم هغه شان خُوئ لرئ لکه څنګه چه دَ مسيح عيسىٰ وو.۶هغه اګر که دَ خُدائے په صُورت وو دَ خُدائے سره برابريدل ئے په قبضه کښے دَ ساتلو څيز ونۀ ګڼلو. ۷بلکه خپل ځان ئے دَ هغه ټولو اِختيارُونو نه خالى کړو اَؤ دَ غُلام شکل ئے اِختيار کړو، اَؤ دَ اِنسان په شان شو. ۸اَؤ په اِنسانى جُسه کښے ښکاره شو، خپل ځان ئے عاجز کړو اَؤ دومره تابعدار شو چه مرګ، بلکه دَ سولئ مرګ ئے وزغملو. ۹په دغه وجه خو خُدائے هم هغه ډير سربلند کړو اَؤ هغۀ ته ئے هغه نُوم وبخښلو کُوم چه دَ ټولو نومُونو نه اعلىٰ دے، ۱۰دَ پاره دَ دے چه دَ عيسىٰ په نُوم هر يو موجودات په سجده شى، خوا که په آسمانُونو کښے، يا په مزکه کښے، يا هغه چه دَ مزکے دَ لاندے وى، ۱۱اَؤ دَ خُدائے پلار دَ جلال دَ پاره هره يوه ژبه اِقرار وکړى چه عيسىٰ مسيح مالِک دے. ۲۰خو په حقيقت کښے مسيح راژوندے شوے وو. داسے هغه په مړو کښے اولنے ژوندے شوے سړے دے. ۲۱ځکه چه دَ يو سړى په سبب په دُنيا کښے مرګ راغے اَؤ دَ يو سړى په سبب دَ مړو نه راژوندى کيدل راغلل. ۲۲لکه څنګه چه ټول خلق چه دَ آدم اَؤلاد دى، مرى، هغه شان څوک چه دَ مسيح دى ټول به ژوندى کړے شى. ۲۳خو هر يو به په خپل خپل وار، اول مسيح، بيا دَ مسيح په راتلو دَ هغۀ خلق. ۲۴بيا به آخرت راشى، اَؤ کله چه مسيح ټول حُکومتُونه اَؤ ټول اِختيارُونه اَؤ قُدرتُونه نِشت کړى نو بادشاهى به خُدائے، يعنے خُدائے پلار ته په حواله کړى. ۲۵ولے چه تر څو چه مسيح ټول دُښمنان تر پښو لاندے نۀ کړى هغۀ له بادشاهى کول ضرُورى ده. ۲۶اَؤ دَ ټولو نه وروستے دُښمن چه به نِشت کړى، هغه مرګ دے. ۲۷ځکه چه ”خُدائے ټول څيزُونه دَ هغۀ دَ پښو دَ لاندے کړى دى،“ خو دَ ټولو څيزُونو مطلب دا نۀ دے چه خُدائے په دے څيزُونو کښے شامل دے ځکه چه خُدائے دا ټول څيزُونه دَ مسيح دَ لاندے کړى دى. ۲۸اَؤ هر کله چه ټول څيزُونه ئے دَ هغۀ دَ لاندے کړى دى نو زوئے به هم دَ خُدائے دَ لاندے کړے شى چا چه ټول څيُزونه دَ هغۀ دَ لاندے کړل اَؤ دغه شان به خُدائے په ټولو کښے هر څۀ وى.